چنين به نظر مي رسد كه بين 5000 تا 10000 سال پيش دشت دهلران براي سكونت گروه هاي انساني در دوران پيش از تاريخ مناسب بوده است و مهمترين محل هاي باستاني اين دشت را مي توان تپه هاي
علي كش و چغا سفيد نام برد كه قديمي ترين آثار را در بر داشته اند و متعلق به دوره نو سنگي هستند و مي توان گفت كه اين تپه ها باقي مانده هاي قديمي ترين و شايد جزء اولين دهكده هاي دائمي باشند كه در تاريخ بشر بوجود آمده اند معماري و وجود خانه هاي دائمي ، توليد مواد غذايي يعني كشاورزي و پرورش بز و گوسفند در كنار شكار و گردآوري محصولات و صنايع مربوط به چنين توليداتي به ويژه تيغه هاي مخصوص بريدن ساقه هاي حبوبات كه بدون ترديد از آنها براي درو كردن گندم و جو استفاده مي شده است همه و همه نمايانگر يك ساخت اجتماعي كامل از يك روستاي دائمي هستند كه با توجه به قدمتشان در دهلران يعني هزاره هشتم و پيش از ميلاد يكي از كهن ترين مناطق روستايي در تاريخ بشر و قطعاً يكي از اولين روستاهاي تشكيل شده در ايران مي باشند .